លោក ដាន រីស បាន ចំណាយ ពេល ជាង 20 ឆ្នាំ ក្នុង តួ នាទី តស៊ូ មតិ សម្រាប់ ឧស្សាហកម្ម សម្លៀកបំពាក់ ដែល មាន លក្ខខណ្ឌ ការងារ ល្អ ដែល ប្រជា ជន ត្រូវ បាន ប្រព្រឹត្ត ដោយ ភាព ថ្លៃ ថ្នូរ ។ គាត់ បាន ក្លាយ ជា នាយក នៃ ការងារ ល្អ ប្រសើរ អស់ រយៈ ពេល ប្រាំ បួន ឆ្នាំ មក ហើយ ។ មុន នេះ លោក ដាន គឺ ជា នាយក ទី មួយ និង ជា កម្លាំង ជំរុញ នៅ ពី ក្រោយ ការ ផ្តួច ផ្តើម ពាណិជ្ជ កម្ម ក្រម សីល ធម៌ ដែល មាន មូលដ្ឋាន នៅ ចក្រ ភព អង់គ្លេស ( ETI ) ។
សម្រាប់ សំឡេង របស់ ខ្លួន ពី ស៊េរី ច្រវ៉ាក់ ផ្គត់ផ្គង់ ការងារ ល្អ ប្រសើរ ជាង នេះ បាន និយាយ ទៅ កាន់ ដាន នៅ ក្នុង ការិយាល័យ របស់ គាត់ នៅ ទី ក្រុង ហ្សឺណែវ អំពី ការងារ របស់ គាត់ ចំណង់ ចំណូល ចិត្ត របស់ គាត់ ចំពោះ យុត្តិធម៌ សង្គម និង ការ តស៊ូ ដើម្បី បញ្ចុះ បញ្ចូល អ្នក ដទៃ ថា ខ្សាច់ របស់ គាត់ គឺ ចង្កេះ ។
ខ្ញុំ មាន សំណាង គ្រប់គ្រាន់ ដែល និយាយ ថា រាល់ ថ្ងៃ គឺ ខុស គ្នា ។ ខ្ញុំ មាន ការ សន្ទនា តាម ទូរស័ព្ទ និង សន្និសីទ វីដេអូ ជា ច្រើន ដែល មាន ម៉ាក ធំៗ សហ ជីព សកល ដៃ គូ អង្គការ និយោជក ម្ចាស់ ជំនួយ ឬ តំណាង រដ្ឋាភិបាល យើង ទទួល បាន មូលនិធិ ពី និង ពី អ្នក ដែល ចង់ ដឹង ពី អ្វី ដែល យើង កំពុង ធ្វើ ។ ផ្នែក ដ៏ ធំ មួយ នៃ ការងារ របស់ ខ្ញុំ ពាក់ ព័ន្ធ នឹង ការ ធ្វើ ឲ្យ ប្រាកដ ថា យើង កំពុង សហ ការ យ៉ាង ល្អ ជាមួយ នឹង ផ្នែក ផ្សេង ទៀត នៃ អង្គ ការ ការងារ អន្តរ ជាតិ ។ ខ្ញុំ ក៏ ជួប ជា ទៀងទាត់ ជាមួយ ក្រុម ពិភព លោក របស់ យើង ហើយ ធ្វើ ដំណើរ ជា ញឹក ញាប់ ។
វា គឺ នៅ ពេល ដែល ខ្ញុំ ទៅ កាន់ ប្រទេស ដែល យើង ធ្វើ ការ និង ស្តាប់ អំពី អត្ថ ប្រយោជន៍ នៃ អ្វី ដែល យើង កំពុង ធ្វើ ពី កម្ម ករ និង និយោជក ។ វា ធ្វើ ឲ្យ វា មាន ប្រយោជន៍ ទាំង អស់ ពីព្រោះ អ្នក ពិត ជា អាច មើល ឃើញ នូវ អ្វី ដែល កំពុង កើត ឡើង ។ ខ្ញុំ ចូលចិត្ត រឿង នោះ អំពី ការងារ របស់ ខ្ញុំ ហើយ ខ្ញុំ ក៏ ចូលចិត្ត ទិដ្ឋភាព ដោះស្រាយ បញ្ហា អំពី អ្វី ដែល យើង ធ្វើ ផង ដែរ ។
ប៊ីត ដ៏ អាក្រក់ បំផុត អំពី ការងារ របស់ ខ្ញុំ គឺ ការ កាន់ អំណាច ដែល អាច មិន ចេះ ចប់ មិន ចេះ ហើយ ។ ក្រដាស ដាន និង អភិបាល កិច្ច ជុំវិញ អ្វី ដែល អ្នក ធ្វើ អាច បណ្ដាល ឲ្យ មាន ការ ខក ចិត្ត គ្រប់ ប្រភេទ សម្រាប់ មនុស្ស ដែល មិន ចេះ អត់ធ្មត់ ដូច ខ្ញុំ ។
ខ្ញុំ បាន ធ្វើ ការ ក្នុង ឧស្សាហកម្ម សម្លៀកបំពាក់ ពិភព លោក អស់ រយៈ ពេល ២០ ឆ្នាំ មក ហើយ ។ ក្នុង គ្រា នោះ ខ្ញុំ បាន ឃើញ ការ កែ លម្អ ដ៏ សំខាន់ មួយ ចំនួន នៅ ក្នុង លក្ខខណ្ឌ ការងារ ។ នៅ ក្នុង រោងចក្រ ដែល យើង ធ្វើ ការ ជាមួយ យើង បាន កត់ ត្រា នូវ ការ កែ លម្អ ពិត ប្រាកដ – ភាព ខុស គ្នា នៃ ប្រាក់ ឈ្នួល ភេទ ចង្អៀត កាត់ បន្ថយ ម៉ោង ធ្វើ ការ ឬ និយោជិត ដែល មាន ប្រាក់ ខែ ច្រើន ក្នុង ផ្ទះ បើ ទោះ បី ជា លក្ខខណ្ឌ ដែល មាន នៅ ក្នុង ឧស្សាហកម្ម នេះ នៅ តែ ពិបាក ខ្លាំង ក៏ ដោយ ។ ជា រួម និន្នាការ ឈ្លាស វៃ ក្នុង រយៈ ពេល នេះ យើង បាន ឃើញ ការ កាត់ បន្ថយ យ៉ាង ច្រើន នៃ ការងារ កុមារ រួម ទាំង រោង ចក្រ ដែល បាន បង្ខំ និង ធ្វើ ការ ជា ទាសករ ។ យើង មាន អារម្មណ៍ ថា យើង អាច កាត់ បន្ថយ ទម្រង់ ការងារ ដ៏ អាក្រក់ បំផុត មួយ ចំនួន នៅ ក្នុង អាគារ ដែល យើង ប្រតិបត្តិ ការ ។
មាន តែ មួយ ទេ? ប្រសិន បើ ខ្ញុំ ត្រូវ ជ្រើស រើស រឿង តែ មួយ ខ្ញុំ គិត ថា វា នឹង ត្រូវ តែ ពាក់ ព័ន្ធ នឹង ការ ពង្រឹង អំណាច របស់ កម្ម ករ ។ អ្វីៗទាំងអស់ចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងនោះ។ ប្រសិន បើ ខ្ញុំ មាន បំណង ចង់ បាន តែ មួយ គត់ នោះ គឺ ថា កម្ម ករ មាន សេរី ភាព ក្នុង ការ ចូល រួម អង្គ ការ នៃ ការ ជ្រើស រើស ដោយ ខ្លួន ឯង ហើយ ថា ពួក គេ អាច មាន សេរី ភាព ក្នុង ការ ជួញ ដូរ ដោយ ខ្លួន ឯង ។ ប្រសិន បើ រឿង នោះ បាន កើត ឡើង បញ្ហា ផ្សេង ទៀត ជា ច្រើន នឹង ត្រូវ បាន ដោះ ស្រាយ ។
ឧបសគ្គ ធំ បំផុត តែ មួយ គត់ មាន ភាគី ពីរ ចំពោះ វា ។ វា គឺ អំពី ការ បង្កើត បរិស្ថាន ដែល អាច ធ្វើ ទៅ បាន សម្រាប់ មនុស្ស ពិត ជា ចូល រួម និង បង្ហាញ ពី សិទ្ធិ របស់ ពួក គេ ។ ម្ខាង ទៀត នៃ កាក់ ដូច គ្នា នេះ គឺ ថា យើង ចាំបាច់ ត្រូវ មើល ឃើញ ត្រី វិស័យ សីល ធម៌ និង ក្រម សីល ធម៌ កាន់ តែ រឹង មាំ នៅ ក្នុង ឧស្សាហកម្ម ម៉ូដ ពិភព លោក ។ យើង ត្រូវការ អាជីវកម្ម ដើម្បី ដើរ តួ នាទី របស់ ខ្លួន ហើយ ដើម្បី ធានា ថា ដៃ គូ អាជីវកម្ម របស់ ពួក គេ ត្រូវ បាន ធ្វើ ឡើង តាម វិធី មួយ ដែល ធ្វើ ឲ្យ ពួក គេ អនុវត្ត នូវ អ្វី ដែល ពួក គេ ផ្សព្វ ផ្សាយ ។
យើង មិន ដឹង ច្បាស់ ទេ ។ និន្នាការ កើន ឡើង គឺ ការ ផលិត នៅ កន្លែង ដែល " លឿន ទៅ ទី ផ្សារ " សម្រាប់ អឺរ៉ុប អាមេរិក ខាង ជើង និង ទៅ អាមេរិក កណ្តាល ។
បច្ចេកវិទ្យា គឺ ជា អ្នក ផ្លាស់ប្ដូរ ល្បែង ធំ & # 160; ។ នៅ ចំណុច មួយ ចំនួន យើង នឹង ឃើញ បច្ចេកវិទ្យា ពិត ជា បង្កើត ការងារ ផលិត ឡើង វិញ ។ ក្នុង រយៈ ពេល ដប់ ឆ្នាំ ខាង មុខ នេះ ខ្ញុំ រំពឹង ថា វា នឹង ដើរ តួ នាទី ធំ ជាង នេះ នៅ ក្នុង ផ្នែក ខ្លះ នៃ ទី ផ្សារ ប៉ុន្តែ មិន មែន ទាំង អស់ នោះ ទេ ។
អ្វី ដែល ពិត ជា កំពុង ផ្លាស់ ប្តូរ ឧស្សាហកម្ម ឡើង វិញ នៅ ពេល នេះ គឺ មិន មែន ជា របៀប ដែល សម្លៀកបំពាក់ ត្រូវ បាន ធ្វើ ឡើង នោះ ទេ ប៉ុន្តែ ជា របៀប ដែល សម្លៀកបំពាក់ ទាំង នោះ ត្រូវ បាន បញ្ជា និង រចនា ឡើង ។ ផលប៉ះពាល់ "Prime" នៃ ការ បញ្ជា តាម ប្រព័ន្ធ អ៊ីនធឺណិត ការ បិទ ហាង នៅ លើ ផ្លូវ ហាយវ៉េ ការ បង្កើន ល្បឿន នៃ ដំណើរការ រចនា និង ការ ចូល រួម របស់ អតិថិ ជន ក្នុង ដំណើរការ នេះ ពិត ជា កំពុង ផ្លាស់ ប្តូរ របៀប ដែល សម្លៀកបំពាក់ ត្រូវ បាន លក់ និង របៀប ដែល ពួក គេ ត្រូវ បាន ចែក ចាយ ។
បាទ។ ជា យូរ មក ហើយ ខ្ញុំ បាន ចូល រួម ក្នុង ការ បង្កើត អង្គ ការ មួយ ដែល ហៅ ថា ETI ហើយ មនុស្ស ធ្លាប់ បន្លឺ សំឡេង ខ្ញុំ ដោយ សួរ ថា តើ ពួក គេ អាច ទិញ កាបូប ក្រម សីល ធម៌ និង រឿង បែប នេះ នៅ កន្លែង ណា ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ មិន មាន ចម្លើយ ចំពោះ សំណួរ នោះ ទេ ហើយ ខ្ញុំ ពិត ជា មិន មាន ចម្លើយ ចំពោះ វា ឥឡូវ នេះ ទេ ។ អ្វី ដែល ខ្ញុំ ធ្វើ ដូច អ្នក ផ្សេង ដែរ គឺ ខ្ញុំ ព្យាយាម ទិញ របស់ ដែល ខ្ញុំ ត្រូវការ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ សន្មត ថា ខ្ញុំ ត្រង ចេញ – សូម្បី តែ មិន ដឹង ខ្លួន – ម៉ាក ដែល ខ្ញុំ មិន ទុក ចិត្ត និង មិន ចង់ គាំទ្រ ។ ខ្ញុំ មាន ទំនោរ ផ្តោត ទៅ លើ អ្នក ដែល ខ្ញុំ មាន ទំនាក់ទំនង អាជីព ជាមួយ ។
ខ្ញុំ ពិត ជា មិន មែន ជា ម៉ូដ ទេ ហើយ ខ្ញុំ មិន មាន ទំនោរ ស្រឡាញ់ វត្ថុ ដែល គ្មាន ទី ស្និទ្ធ ស្នាល នោះ ទេ ។ ប៉ុន្តែ វត្ថុ សំលៀកបំពាក់ ដែល ខ្ញុំ ចូល ចិត្ត គឺ ជា ខ្សាច់ វេជ្ជ បណ្ឌិត ម៉ាទិន របស់ ខ្ញុំ ពីព្រោះ ខ្ញុំ ស្អប់ ការ ពាក់ កាបូប ។ ពួក គេ មាន ភាព ស្មុគស្មាញ ខ្លាំង ណាស់ ហើយ ខ្ញុំ គិត ថា ពួក គេ ធ្វើ ឲ្យ ខ្ញុំ មើល ទៅ ចង្កេះ ខ្លាំង ទោះបី ជា មនុស្ស ជា ច្រើន មិន ចូល ចិត្ត ពួក គេ ក៏ ដោយ ។ ខ្ញុំ ក៏ មាន ទំនាក់ទំនង ជាមួយ ម៉ាក នេះ ផង ដែរ ដោយសារ ខ្ញុំ បាន ធំ ឡើង មិន ឆ្ងាយ ពី Northamptonshire ដែល ជា កន្លែង ដែល ពួក គេ តែង តែ ត្រូវ បាន ផលិត តាម ទម្លាប់ ។
ខ្ញុំ នឹង មាន សំណួរ ជា ច្រើន ដើម្បី សួរ ពួក គេ ។ ប៉ុន្តែ លើស ពី នេះ ទៅ ទៀត ខ្ញុំ ចង់ ដឹង ថា តើ ពួក គេ មាន មោទនភាព ចំពោះ ផលិត ផល ដែល ពួក គេ បាន ផលិត ឬ អត់ ហើយ សំខាន់ ជាង នេះ ទៅ ទៀត ប្រសិន បើ ពួក គេ សប្បាយ ចិត្ត នៅ កន្លែង ធ្វើ ការ ។ តើ មាន អារម្មណ៍ ថា ពួកគេ មាន ភាព ថ្លៃថ្នូរ ចំពោះ អ្វី ដែល ពួកគេ ធ្វើ ដែរ ឬ ទេ ?
ខ្ញុំ ចង់ រស់ នៅ ក្នុង ពិភព មួយ ដែល គ្មាន ភាព ក្រីក្រ ។ នោះ តែង តែ ជា មហិច្ឆតា របស់ ខ្ញុំ ។ នៅ ពេល នេះ ខ្ញុំ ផ្តោត លើ ការ គាំទ្រ ដល់ ការ រីក ចម្រើន នៃ ឧស្សាហកម្ម មួយ ដែល គ្មាន អំពើ ហិង្សា ដែល កម្ម ករ ត្រូវ បាន បង់ ថ្លៃ យ៉ាង ត្រឹម ត្រូវ សម្រាប់ សប្តាហ៍ ធ្វើ ការ ដោយ យុត្តិធម៌ ។ ខ្ញុំ មាន បំណង ជួយ ផ្លាស់ ប្តូរ ឧស្សាហកម្ម មួយ ដែល លើក មនុស្ស រាប់ លាន នាក់ ចេញ ពី ភាព ក្រីក្រ និង ប្រព្រឹត្ត ចំពោះ ពួក គេ ដោយ ភាព ថ្លៃ ថ្នូរ និង ការ គោរព ដូច្នេះ យើង ទាំង អស់ គ្នា អាច មាន មោទនភាព ចំពោះ អ្វី ដែល យើង ស្លៀក ពាក់ ។
បទសម្ភាសន៍ នេះ ជា ផ្នែក មួយ នៃ ស៊េរី សំណួរ ដប់ របស់ Better Work ដោយ ចាប់ យក ទស្សនៈ ពី មនុស្ស តាម រយៈ ប្រវែង នៃ ច្រវ៉ាក់ ផ្គត់ផ្គង់ សម្លៀកបំពាក់ សកល – ពី កម្រាល រោងចក្រ ទៅ អ្នក លក់ កម្រាល ផ្លូវ ខ្ពស់ – សម្រាប់ ទស្សន វិស័យ របស់ ពួក គេ លើ ឧស្សាហកម្ម បញ្ហា ដែល វា ប្រឈម និង អនាគត របស់ វា ។ ស្វែងយល់បន្ថែម និងស្តាប់ទស្សនៈផ្សេងៗនៅទីនេះ។