សេរីភាព នៃ សមាគម រួម មាន សិទ្ធិ ទទួល បាន សេរីភាព ពី ការ ជ្រៀត ជ្រែក ក្នុង ការ អនុវត្ត សិទ្ធិ ក្នុង ការ សេពគប់។ សហ ជីព គួរ តែ ប្រតិបត្តិ ការ ដោយ ឥត គិត ថ្លៃ ពី ការ ជ្រៀត ជ្រែក របស់ និយោជក នៅ ពេល រៀប ចំ ខ្លួន ឯង ធ្វើ ការ សម្រេច ចិត្ត និង ធ្វើ សកម្ម ភាព របស់ ពួក គេ ។
ប្រសិន បើ មាន សហ ជីព ច្រើន ជាង មួយ នៅ ក្នុង សហគ្រាស និយោជក គួរ តែ ប្រព្រឹត្ត ចំពោះ ពួក គេ ស្មើ គ្នា ( ទោះបី ជា សិទ្ធិ ក្នុង ការ ជួញ ដូរ រួម មាន ភាព ខុស គ្នា អាស្រ័យ លើ ស្ថាន ភាព តំណាង នៅ ក្រោម ច្បាប់ ឥណ្ឌូនេស៊ី ) ។ សិទ្ធិ សហ ជីព ជន ជាតិ ភាគ តិច ចំពោះ សេរី ភាព នៃ សមាគម ត្រូវ តែ គោរព ។
ការ ប្រព្រឹត្ត មិន ស្មើ ភាព លើ សហជីព រួម មាន ការ មិន អនុញ្ញាត ឲ្យ សហជីព ទាំង អស់ អាច ចូល ទៅ កាន់ កន្លែង ទំនេរ ស្មើ គ្នា សម្រាប់ ការ ប្រជុំ ឬ សម្រាប់ ការ បង្ហោះ ការ ជូន ដំណឹង ឬ ការ បដិសេធ មិន ទទួល ស្គាល់ ឬ ជួប ជាមួយ មេដឹកនាំ សហជីព មួយ ចំនួន នោះ ទេ។
បុគ្គលិកផ្នែកគ្រប់គ្រងដូចជាអ្នកគ្រប់គ្រងធនធានមនុស្ស អ្នកគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុ និងអ្នកគ្រប់គ្រងបុគ្គលិកមិនអាចបម្រើការងារជាមន្ត្រីសហជីពនៅក្នុងសហជីពកម្មករបាននោះទេ។
ឧទាហរណ៍៖ និយោជក រំខាន សិទ្ធិ កម្មករ ក្នុង សេរីភាព នៃ សមាគម ប្រសិន បើ គ្រប់ គ្រង ព្យាយាម ទទួល បាន ការ គ្រប់ គ្រង ឬ ធ្វើ ឲ្យ សហជីព ខូច ខាត ឧទាហរណ៍ ដោយ ផ្តល់ សំណូក ដល់ តំណាង សហជីព ដើម្បី ដក ខ្លួន ចេញ ពី សហជីព។
លិខិតបទដ្ឋានគតិយុត្ត:
ច្បាប់ស្តីពីសហជីពពាណិជ្ជកម្ម លេខ ២១ នៃឆ្នាំ២០០០, សិល្បៈ. ៣, ១៥, ២៨ [UU SERIKAT PEKERJA NO. 21 TAHUN 2000, PASAL 3, 15, 28] ;
MANPOWER ACT NO. 13 OF 2003, ARTS. 1(17), 119, 120(3) [UU KETENAGAKERJAAN NO. 13 TAHUN 2003, PASAL 1(17), 119, 120(3)];
សេចក្ដី សម្រេច របស់ តុលាការធម្មនុញ្ញ លេខ ១១៥/PUU-VII/២០០៩ នៃ ឆ្នាំ ២០១០ [KEPUTUSAN MAHKAMAH KONSTITUSI NO. 115/PUU-VII/2009 TAHUN 2010];
ការ រើសអើង ចំពោះ កម្មករ ដោយ ផ្អែក លើ សមាជិក សហជីព ឬ សកម្មភាព របស់ ពួកគេ ត្រូវ បាន ហាម ឃាត់។ ការ រើសអើង កើត មាន ឡើង ប្រសិន បើ សហ ជីព ត្រូវ បាន ដាក់ ទណ្ឌកម្ម តាម រយៈ ការ បញ្ចប់ ការ ផ្ទេរ ការ បន្ធូរ បន្ថយ ការ បដិសេធ ការ លើស ម៉ោង ការ កាត់ បន្ថយ ប្រាក់ ឈ្នួល/អត្ថប្រយោជន៍ ឬ ការ ផ្លាស់ ប្តូរ លក្ខខណ្ឌ ការងារ របស់ ពួក គេ។
កម្មករទាំងអស់គួរតែមានឱកាសស្មើគ្នាដើម្បីទទួលបានការងារ និងទទួលការព្យាបាលឲ្យបានស្មើភាពគ្នាខណៈពេលបំពេញការងារដោយគ្មានការរើសអើង។ សមាជិក ភាព សហ ជីព ឬ សកម្ម ភាព សហ ជីព មិន ត្រូវ តែ ជា កត្តា ពិចារណា ក្នុង អំឡុង ពេល ជួល ការ សម្រេច ចិត្ត នោះ ទេ ។
ការ បញ្ចប់ សមាជិក សហជីព ត្រូវ តែ ចរចា ជាមួយ សហជីព របស់ សមាជិក។ ប្រសិនបើ ការ ចរចា មិន បាន សម្រេច កិច្ច ព្រមព្រៀង នោះ កម្មករ អាច បញ្ចប់ ការងារ បាន តែ ប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់ ពី ទទួល បាន ការ សម្រេច ពី ស្ថាប័ន សម្រាប់ ការ ដោះស្រាយ ជម្លោះ ទំនាក់ ទំនង ឧស្សាហកម្ម។
លិខិតបទដ្ឋានគតិយុត្ត:
ច្បាប់ស្តីពីសហជីពពាណិជ្ជកម្ម លេខ ២១ នៃឆ្នាំ២០០០, សិល្បៈ. ១២, ២៨ [UU SERIKAT PEKERJA NO. 21 TAHUN 2000, PASAL 12, 28] ;
MANPOWER ACT NO. 13 OF 2003, ARTS. 5, 153(G) [UU KETENAGAKERJAAN NO. 13 TAHUN 2003, PASAL 5, 153(G)]។