សេរីភាព នៃ សមាគម សំដៅ ទៅ លើ សិទ្ធិ របស់ កម្មករ និង និយោជក ក្នុង ការ បង្កើត និង ចូលរួម ក្នុង អង្គភាព នានា ដែល តំណាង ឲ្យ ពួកគេ ដូចជា សហជីព ពាណិជ្ជកម្ម និង សមាគម និយោជក ជាដើម។

កម្មករ ត្រូវ មាន សេរីភាព ជ្រើសរើស ពី របៀប ដែល ពួក គេ ត្រូវ បាន តំណាង ហើយ និយោជក មិន ត្រូវ ជ្រៀតជ្រែក ក្នុង ដំណើរការ នោះ ទេ។

កិច្ច ព្រម ព្រៀង រួម គ្នា គឺ ជា ដំណើរការ នៃ ការ ចរចា រវាង សហជីព ពាណិជ្ជកម្ម និង និយោជក ដែល ពាក់ព័ន្ធ នឹង លក្ខខណ្ឌ ការងារ លក្ខខណ្ឌ ការងារ និង បញ្ហា ពាក់ព័ន្ធ នឹង ការងារ ផ្សេងៗ ទៀត ដូច ជា សហ ជីព បែបបទ ដោះស្រាយ ជម្លោះ និង យន្តការ សម្រាប់ កិច្ច សហ ប្រតិបត្តិការ ទំនាក់ទំនង និង ការ ពិគ្រោះ យោបល់។

ឥណ្ឌូនេស៊ី បាន ផ្តល់ សច្ចាប័ន លើ មហា សន្និបាត ILO ស្នូល ទាំង ពីរ ដែល មាន គោល បំណង ការពារ និង លើក កម្ពស់ សិទ្ធិ របស់ កម្ម ករ ក្នុង សេរី ភាព នៃ សមាគម និង កិច្ច ព្រម ព្រៀង រួម គ្នា : សេរី ភាព នៃ សមាគម និង ការ ការពារ សិទ្ធិ ក្នុង ការ រៀប ចំ អនុ សញ្ញា លេខ 87 នៃ ឆ្នាំ 1948 ( C87 ) និង ការ អនុវត្ត គោល ការណ៍ នៃ សិទ្ធិ រៀប ចំ និង កិច្ច ព្រម ព្រៀង អនុ សញ្ញា រួម លេខ 98 នៃ ឆ្នាំ 1949 ( C98 ) ។

លិខិតបទដ្ឋានគតិយុត្ត:

1. ការផ្តល់សច្ចាប័នលើគោលការណ៍នៃសិទ្ធិរៀបចំ (C98), ACT NO. 18 OF1956 [PENGESAHAN KONVENSI ILO TENTANG PENERAPAN PRINSIP HAK BERSERIKAT UNTUK BERUNDING BERSAMA (K98), UU NO. 18 TAHUN 1956];
2. ច្បាប់ស្តីពីសហជីពពាណិជ្ជកម្ម លេខ២១ នៃឆ្នាំ២០០០ [UU SERIKAT PEKERJA NO. 21 TAHUN 2000];
3. ការផ្តល់សច្ចាប័នលើសេរីភាពនៃសមាគមនិងការការពារសិទ្ធិក្នុងការរៀបចំ (C87) ព្រះរាជក្រឹត្យប្រធានាធិបតី លេខ ៨៣ នៃឆ្នាំ១៩៩៨ [PENGESAHAN KONVENSI ILO TENTANG KEBEBASAN BERSERIKAT DAN PERLINDUNGAN HAK UNTUK BERORGANISASI (K87), KEPUTUSAN PRESIDEN NO. 83 TAHUN 1998]។