៣.២. បង្ខំ ឲ្យ មាន ការ លើស ម៉ោង របស់ គណ បក្ស ពល ករ និង អាំងវ៉ូឡុង

ការ បង្ខំ ឲ្យ កម្ម ករ ធ្វើ ការ ប្រឆាំង នឹង បំណង របស់ ពួក គេ ក្រោម ការ គំរាម កំហែង នៃ ការ ពិន័យ អាច បង្ហាញ ពី ការងារ ដែល បង្ខំ ដោយ មិន គិត ថា តើ ការងារ មិន ស្ម័គ្រ ចិត្ត ត្រូវ បាន ធ្វើ ឡើង ក្នុង អំឡុង ពេល ម៉ោង ធម្មតា ឬ ម៉ោង លើស ម៉ោង ។

យោង តាម ច្បាប់ ឥណ្ឌូនេស៊ី និយោជិត ត្រូវ តែ ផ្តល់ ការ យល់ ព្រម ជា លាយ លក្ខណ៍ អក្សរ សំរាប់ ការងារ លើស ម៉ោង ទាំង អស់ ។

ក្រុមហ៊ុនមិនអាចរក្សាឯកសារដើមរបស់បុគ្គលិករបស់ខ្លួនបានដោយគ្មានការយល់ព្រមពីបុគ្គលិករបស់ខ្លួន ដូចជាវិញ្ញាបនបត្រកំណើត វិញ្ញាបនបត្រអប់រំ និងកាតសម្គាល់ផ្ទាល់ខ្លួនជាដើម។ ការ រក្សា ទុក ឯកសារ ផ្ទាល់ ខ្លួន ដើម ប្រឆាំង នឹង ឆន្ទៈ ឬ ដោយ គ្មាន ការ យល់ ព្រម ពី កម្មករ គឺ ជា ការ ចង្អុល បង្ហាញ យ៉ាង ខ្លាំង ដែល បង្ខំ ឲ្យ ធ្វើ ការងារ ប្រហែល ជា កើត ឡើង ដោយសារ វា រារាំង កម្មករ មិន ឲ្យ ចាក ចេញ ពី ការងារ បច្ចុប្បន្ន របស់ ពួក គេ និង ស្វែង រក ការងារ នៅ កន្លែង ផ្សេង ទៀត។

ឧទាហរណ៍ ៖ ម៉ោង ធ្វើ ការ ធម្មតា នៅ រោង ចក្រ សម្លៀកបំពាក់ គឺ ចាប់ ពី ម៉ោង 7 ព្រឹក - 4 ល្ងាច ពី ថ្ងៃ ច័ន្ទ ដល់ ថ្ងៃ សុក្រ ជាមួយ នឹង ការ សម្រាក អាហារ ថ្ងៃ ត្រង់ មួយ ម៉ោង ។ ទោះ ជា យ៉ាង ណា ក៏ ដោយ ក្នុង រដូវ កាល ដ៏ ខ្ពស់ បំផុត អ្នក គ្រប់ គ្រង បាន បង្ខំ កម្មករ ឲ្យ ចុះ ហត្ថលេខា លើ ការ យល់ ព្រម របស់ ខ្លួន ក្នុង ការ ធ្វើ ការ លើស ម៉ោង ក្នុង រយៈ ពេល ៤ ម៉ោង បន្ថែម ទៀត ដោយ មិន បាន គិត ថា តើ កម្មករ ចង់ ទៅ ផ្ទះ វិញ ឬ អត់។ ប្រសិន បើ កម្មករ បាន បដិសេធ នោះ ក្រុម អ្នក គ្រប់ គ្រង បាន គំរាម មិន ឲ្យ ពង្រីក កិច្ច ព្រមព្រៀង ការងារ ដែល មិន មែន ជា អចិន្ត្រៃយ៍ របស់ ខ្លួន។ នេះ ជា ការ អនុវត្ត ដែល ហាម ឃាត់ ។ កម្ម ករ ត្រូវ តែ យល់ ព្រម ដោយ សេរី ក្នុង ការ ធ្វើ ការ លើស ម៉ោង ហើយ ការ យល់ ព្រម របស់ ពួក គេ ត្រូវ តែ ធ្វើ ឯក សារ យ៉ាង ត្រឹម ត្រូវ ។ កម្មករ មិន អាច ទទួល ទោស បាន ទេ ព្រោះ មិន ព្រម ធ្វើ ការ លើស ម៉ោង។

លិខិតបទដ្ឋានគតិយុត្ត:

1. MANPOWER ACT NO. 13 OF 2003, ART. 78 [UU KETENAGAKERJAAN NO. 13 TAHUN 2003, PASAL 78];
2. MOMT DECREE NO. កែប. 102/MEN/VI/2004, ART. 6 [KEPUTUSAN MENAKERTRANS NO. KEP. 102/MEN/VI/2004, PASAL 6].