កម្ម ករ បង្ខំ ត្រូវ បាន ធ្វើ ការ ក្រោម ការ គំរាម កំហែង នៃ ការ ពិន័យ ដែល កម្ម ករ មិន បាន យល់ ព្រម ដោយ សេរី ក្នុង ការ អនុវត្ត ។ ឧទាហរណ៍ នៃ ការ ដាក់ ទណ្ឌកម្ម អាច រួម មាន ការ រឹត បន្តឹង លើ ចលនា កម្មករ ការ គំរាម កំហែង នៃ អំពើ ហិង្សា ឬ ការ និរទេស ការ ដាក់ ប្រាក់ បំណាច់ ដោយ កម្មករ ឬ ប្រាក់ ឈ្នួល ពន្យារ ពេល។ ការ រឹបអូស ឬ ការ កាន់ ឯកសារ ផ្ទាល់ ខ្លួន របស់ កម្មករ ដូចជា វិញ្ញាបនបត្រ កំណើត វិញ្ញាបនបត្រ សាលា ឬ ប័ណ្ណ អត្តសញ្ញាណ ជាតិ ក៏ អាច បង្ហាញ ពី ការងារ ដែល បង្ខំ ផង ដែរ ដោយសារ កម្មករ អាច នឹង មិន មាន សេរីភាព ក្នុង ការ ចាកចេញ ពី ការងារ របស់ ខ្លួន និង រក ការងារ នៅ កន្លែង ផ្សេង ទៀត។ នៅក្រោមរដ្ឋធម្មនុញ្ញឥណ្ឌូនេស៊ី អ្នកដែលគ្រប់គ្នាមានសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសមុខរបររបស់ខ្លួន និងមានសិទ្ធិទទួលបានប្រាក់ចំណូល និងការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវក្នុងទំនាក់ទំនងការងារ។ ឥណ្ឌូនេស៊ី បាន ផ្តល់ សច្ចាប័ន លើ មហា សន្និបាត ILO ចម្បង ទាំង ពីរ ដែល មាន គោល បំណង បង្ក្រាប ការងារ ដែល បង្ខំ : អនុ សញ្ញា ការងារ បង្ខំ លេខ 29 នៃ ឆ្នាំ 1930 ( C29 ) និង ការ លុប ចោល អនុ សញ្ញា ការងារ បង្ខំ លេខ 105 នៃ ឆ្នាំ 1957 ( C105 ) ។

មគ្គុទ្ទេសក៍ធនធាន:

• ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការងារដោយបង្ខំ៖ សៀវភៅដៃសម្រាប់និយោជកនិងអាជីវកម្ម, ILO (2008);
• មគ្គុទ្ទេសក៍សកម្មភាព Mini: Forced Labour, ITUC (2008); របៀប ប្រយុទ្ធ នឹង ការ បង្ខំ ឲ្យ មាន ការងារ និង ការ ជួញ ដូរ៖ សៀវភៅ ណែនាំ អនុវត្តន៍ ល្អ បំផុត សម្រាប់ សហជីព ពាណិជ្ជកម្ម ITUC (២០០៩)។

លិខិតបទដ្ឋានគតិយុត្ត:

• សន្ធិសញ្ញាសន្តិភាព ១៩៤៥, អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ។ ២៧(២), ២៨D(២), ២៨E(១) [UU DASAR 1945 REPUBLIK INDONESIA, PASAL 27(2), 28D(2), 28E(1)];
• ការ ផ្តល់ សច្ចាប័ន លើ អនុ សញ្ញា ILO ស្តី ពី ការងារ បង្ខំ ឬ បង្ខំ ( C29 ) រដ្ឋ អាណា និគម ហូឡង់ GAZETE NO. 261 នៃ ឆ្នាំ 1933 ;
• ការផ្តល់សច្ចាប័នលើអនុសញ្ញា ILO ស្តីពី ការលុបចោលការងារដោយបង្ខំ (C105), ACT NO. 19 OF 19 OF 1999 [PENGESAHAN KONVENSI ILO PENGHAPUSAN KERJA PAKSA (K 105), NO. 19 TAHUN 1999];
• MANPOWER ACT NO. 13 OF 2003, PREAMBLE [UU KETENAGAKERJAAN NO. 13 TAHUN 2003, PEMBUKAAN].